Ο μύθος λέει πως τέσσερις επίδοξοι κλέφτες από την Κρήτη μπήκαν αρματωμένοι στη σπηλιά όπου γεννήθηκε ο Δίας για να κλέψουν τη γλυκιά ρευστή ουσία, που περιείχε η αμβροσία, το μέλι.
Ο Κελεός, μαζί με τον Λάιο, τον Κέρβερο και τον Αιγώλιο, όλοι τους κάτοικοι της Κρήτης, έφτασαν έξω από τη σπηλιά στην Ίδη (Ψηλορείτης), όπου η Ρέα είχε γεννήσει τον Δία, τον πατέρα των θεών, τον οποίο ανέθρεψε το μέλι από τις μέλισσες της βραχοσπηλιάς. Ο χώρος ήταν ιερός και ως εκ τούτου απαγορεύονταν η είσοδος σε θεούς και θνητούς.
Όταν όμως βρέθηκαν μπροστά στα σπάργανα του βρέφους, οι πλάκες έπεσαν ως δια μαγείας, οι ίδιοι έμειναν γυμνοί και ο Δίας έριξε με δυνατό κρότο κεραυνό που θα τους άφηνε στον τόπο, αν οι Μοίρες και η Θέτιδα δεν του θύμιζαν την ιερότητα του χώρου που έπρεπε να μείνει αμόλυντος.
Ο Δίας ηρέμησε, αλλά τιμώρησε τους τέσσερις νέους μεταμορφώνοντάς τους σε πουλιά: τον Κελεό σε κοράκι, τον Λάιο σε τσίχλα, τον Αιγώλιο σε αετό, τον Κέρβερο στο ομώνυμο στην ελληνική γλώσσα, αλλά αταύτιστο, πουλί.
Κι έτσι, αφού είχαν δει το αίμα του Δία, κατέληξαν ως πουλιά να προμηνύουν θετικούς οιωνούς. Ο μύθος αυτός αποτυπώθηκε με εντυπωσιακό τρόπο σε αττικό αμφορέα, της αρχαϊκής εποχής (περίπου 540 π.Χ.), που βρέθηκε στο Βούλτσι της Ετρουρίας, στη σημερινή κεντρική Ιταλία και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Πρόκειται για έναν μελανόμορφο αμφορέα που εικονίζει τους τέσσερις νέους να έχουν μόλις μπει στη σπηλιά και να προσπαθούν να αποφύγουν τις μέλισσες, χτυπώντας τον αέρα με μεγάλα κλαδιά. Κι ύστερα ήρθε ο Δίας...
Απόσπασμα από το άρθρο του voria.gr | Μαρία Ριτζαλέου