ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΕΙΑ: Άργος, Αργολίδας. Τηλ. 6907 216 729 | Νίκαια, Λάρισας. Τηλ. 6947 737 774
Πρόσφατα άρθρα

Η μπρουσκέτα με παρμεζάνα και μέλι είναι μια γευστική και πρωτότυπη παραλλαγή. Συνδυάζει την τραγανή υφή του ψωμιού με την έντονη, αλμυρή γεύση της παρμεζάνας και τη γλυκιά αίσθηση του μελιού, προσφέροντας ένα υπέροχο γλυκό-αλμυρό παιχνίδι γεύσεων.


Υλικά:

  • 1 μπαγκέτα
  • 100-150 γρ. παρμεζάνα τριμμένη ή κομμένη σε φέτες
  • 2-3 κουταλιές της σούπας μέλι
  • 60-70gr προσούτο
  • Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι (προαιρετικά)
  • Φύλλα φρέσκου βασιλικού ή ρίγανη (προαιρετικά)
Εκτέλεση:
  • Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180°C.
  • Κόβετε τη μπαγκέτα σε λεπτές φέτες και τις ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C για 5 περίπου λεπτά. 
  • Στη συνέχεια απλώνετε μια καλή ποσότητα τριμμένης παρμεζάνας ή τοποθετείτε φέτες παρμεζάνας πάνω στις φέτες ψωμιού. 
  • Τοποθετήστε και πάλι τις φέτες στο φούρνο και ψήστε μέχρι να λιώσει το τυρί.
  • Όταν είναι έτοιμες, σερβίρετε σε πιάτο πασπαλίστε τα καρύδια.
  • Περιχύστε τις μπρουσκέτες με μέλι και τοποθετήστε μικρές και λεπτές φέτες προσούτο.
  • Αν θέλετε, προσθέστε λίγα φρέσκα φύλλα βασιλικού, ρίγανη ή φρεσκοτριμμένο πιπέρι για επιπλέον ένταση.

Σερβίρετε αμέσως, όσο είναι ακόμα ζεστές και τραγανές.

Αυτή η μπρουσκέτα μπορεί να αποτελέσει εξαιρετικό ορεκτικό ή σνακ για κάθε περίσταση!

Συνδυάστε τις μπρουσκέτες με ένα λευκό κρασί. Εμείς εδώ στο Μελισσόκτημα διαλέξαμε το Πρόποδες από το κτήμα Ζαφειράκη.

Ένα ξηρό, πλούσιο κρασί με γεμάτο σώμα από την ποικιλία Chardonnay.

Περισσότερα για το κρασί.

Οι μπρουσκέτες με κατσικίσιο τυρί, καρύδια και μέλι είναι μια νόστιμη επιλογή για ορεκτικό ή για ένα ελαφρύ γεύμα. Συνδυάζουν τη γλυκιά γεύση του μελιού με την αλμυρή και κρεμώδη υφή του κατσικίσιου τυριού, δημιουργώντας έναν υπέροχο συνδυασμό!


Υλικά:

  • 1 μπαγκέτα ή φρατζόλα (κομμένη σε φέτες)
  • 150 γρ. κατσικίσιο τυρί
  • 50 γρ. καρύδια (κομμένα σε κομματάκια)
  • λίγες σταφίδες 
  • 2-3 κουταλιές μέλι
  • ελαιόλαδο
  • φρεσκοτριμμένο πιπέρι
  • ψιλοκομμένο φρέσκο θυμάρι ή δεντρολίβανο (προαιρετικά)
Εκτέλεση:

  • Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180°C.
  • Λιώστε το κατσικίσιο τυρί με ένα πιρούνι και προσθέστε λίγες σταγόνες ελαιόλαδο για να γίνει πιο μαλακό και κρεμώδες. Αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε λίγο πιπέρι ή φρέσκο θυμάρι για επιπλέον γεύση.
  • Αλείψτε μια γενναιόδωρη ποσότητα από το κατσικίσιο τυρί στις φέτες μπαγκέτας.
  • Τοποθετήστε τις φέτες της μπαγκέτας σε ένα ταψί και ψήστε για 8-10 λεπτά περίπου, μέχρι να γίνουν τραγανές και χρυσαφένιες. 
  • Όταν είναι έτοιμες, σερβίρετε σε πιάτο, σκορπίστε τα καρύδια και τις σταφίδες.
  • Περιχύστε τις μπρουσκέτες με μέλι και αν θέλετε, προσθέστε λίγα φρέσκα φύλλα δεντρολίβανου ή θυμάρι.
Σερβίρετε αμέσως, όσο είναι ακόμα ζεστές και τραγανές.



Συνδυάστε τις μπρουσκέτες με ένα λιαστό κρασί. Εμείς εδώ στο Μελισσόκτημα διαλέξαμε το Μέλιρρος του οινοποιείου Πουλτσίδη.


Προέρχεται από λιαστά σταφύλια της ποικιλίας  Μοσχάτο Μαύρο Τυρνάβου η οποία καλλιεργείται στην εύφορη και ζεστή θεσσαλική γη. Τα σταφύλια λιάζονται περίπου για 30 μέρες και παλαιώνουν σε δρύινα βαρέλια για δύο χρόνια.

Περισσότερα για το κρασί.

Αυτή η μοναδική συνταγή έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και συνεχίζει να είναι δημοφιλής σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Η παρασκευή του κρασόμελου απαιτεί την ανάμειξη κόκκινου ή λευκού κρασιού με μέλι, καθώς και τη χρήση μπαχαρικών όπως η κανέλα, το γαρύφαλλο και το πορτοκάλι, για να του προσδώσουν ένα ξεχωριστό άρωμα και γεύση. Το ποτό ζεσταίνεται σε χαμηλή φωτιά, χωρίς να βράσει, προκειμένου να συνδυαστούν αρμονικά τα συστατικά, δημιουργώντας έναν γλυκό, πλούσιο και ζεστό συνδυασμό που είναι ιδανικός για τις κρύες χειμερινές μέρες.


Υλικά:

1 lt κόκκινο κρασί
6 κουταλιές μέλι της επιλογής μας.
2-3 ξυλάκια κανέλα.
1,5 κουταλιά κοφτή γαρύφαλλο τριμμένο.
Φέτες πορτοκάλι

Εκτέλεση: 
Ζεσταίνουμε το κρασί σε μία κατσαρόλα μικρή! Λίγο πριν βράσει σβήνουμε την φωτιά, ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά μας (μέλι, κανέλα και γαρύφαλλο) και ανακατεύουμε για 3-4 λεπτά!
Ύστερα το μεταφέρουμε σε μία γυάλινη κανάτα και το σερβίρουμε στα ποτήρια μας με μια φέτα πορτοκάλι.

Η ιστορία του κρασόμελου χάνεται στην αρχαιότητα, όταν οι Έλληνες συνδύαζαν το κρασί με μέλι για να δημιουργήσουν ένα ενισχυμένο, ευχάριστο ποτό που απολάμβαναν σε διάφορες περιστάσεις. Το κρασόμελο είχε και θεραπευτικές ιδιότητες, καθώς θεωρούνταν πως βοηθούσε στην ενίσχυση του οργανισμού και την αντιμετώπιση του κρυολογήματος, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν επίσης σε θρησκευτικές τελετές.
Στην υγειά σας..

Το μέλι είναι γλυκό, δε χαλάει και – φυσικά – αποτελεί το ιδανικό συστατικό για το επόμενο κοκτέιλ σας, αντικαθιστώντας τη ζάχαρη. Η πυκνότητά του και το βάθος της γεύσης του μπορούν να αντισταθμίσουν τη γεύση των υπόλοιπων συστατικών με τον καλύτερο τρόπο, ενώ άλλες γλυκαντικές ουσίες, όπως το σιρόπι ή το νέκταρ αγαύης, «σβήνουν» πίσω από τη δυνατή γεύση του αλκοόλ.


Όσο περνάει ο καιρός, τόσο οι απανταχού μπάρμαν προτιμούν το μέλι για να γλυκάνουν ή να «δέσουν» τα κοκτέιλ τους. Το clickatlife.gr συγκέντρωσε για εσάς, κάποια από τα πιο απολαυστικά κοκτέιλ με μέλι. Ζητήστε τα στην επόμενη έξοδό σας ή επιχειρήστε να τα φτιάξετε από μόνοι σας και… καλή διασκέδαση!

53 For The S.P.
Το μέλι είναι η «κόλλα» που ενοποιεί αυτό το ποτό, στο οποίο, ακόμα και οι πιο απαιτητικοί γευσιγνώστες, θα αναγνωρίσουν το βάρος και την πλούσια γεύση που αφήνει στο στόμα. Ρούμι, φρέσκος χυμός λάιμ, μέλι και bitters. Τα χτυπάτε όλα μαζί και σερβίρετε σε μια παγωμένη κούπα για κοκτέιλ. Γαρνίρετε με μια φέτα λάιμ.

Wax Poetic


Αυτό το κοκτέιλ βασίζεται στην ίδια λογική με το «Bees Knees», οπότε θα χρειαστείτε είτε βότκα, είτε κάποιο τζιν. Ανακατέψτε το αλκοόλ σας, μαζί με πάγο, μέλι και χυμό λεμονιού και σερβίρετέ το σε ένα παγωμένο ποτήρι για martini.

Bricks and Ivy
Ό, τι πρέπει για μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, το Bricks and Ivy υπόσχεται να σας δροσίσει όσο μπορεί περισσότερο. Θα χρειαστείτε βότκα, λικέρ St. Germain, μέλι, φρέσκο χυμό λάιμ και λίγο αγγούρι ψιλοκομμένο. Χτυπήστε όλα τα συστατικά μαζί και σερβίρετε πάνω σε πάγο, μέσα σ’ ένα ποτήρι ουίσκι. Στο τέλος, προσθέστε σόδα και γαρνίρετε με μια φέτα αγγούρι.

Ms Camille
Το κοκτέιλ αυτό – που πήρε το όνομά του από τον τυφώνα Καμίλ – αποτελεί μια παραλλαγή του French 75. Χρησιμοποιείστε ένα single barrel μπέρμπον, λικέρ χαμομήλι, φρέσκο χυμό λεμονιού και μέλι. Χτυπήστε, στραγγίξτε και προσθέστε λίγη σαμπάνια. Γαρνίρετε με μια φλούδα λεμονιού.

The Gold Rush 
Ναι, υπάρχει ένας τρόπος να πίνετε ουίσκι όταν πιάνουν οι ζέστες – και δεν εννοούμε να του βάλετε απλά πάγο. Χτυπήστε ουίσκι, φρέσκο χυμό λεμονιού και μέλι και σερβίρετε σ’ ένα ποτήρι ουίσκι, γεμάτο με παγάκια.

Devil’s Advocate


Αν σας αρέσουν τα κοκτέιλ με… καρδιά, δοκιμάστε το οπωσδήποτε! Το μέλι σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί για να εξισορροπήσει την ιδιαίτερα καυτερή επίγευση που δίνουν οι πιπεριές (!). Θα χρησιμοποιήσετε μπέρμπον, φρέσκο χυμό λεμονιού, μέλι, 2 ψιλοκομμένες καυτερές πιπεριές τσίλι, μερικές σταγόνες Angostura bitters και τζιτζιμπύρα (ginger beer). Ανακατέψτε τις πιπεριές με το μπέρμπον και το λεμόνι μέσα στο σέικερ, προσθέστε πάγο και χτυπήστε το καλά. Σερβίρετε σ’ ένα ποτήρι με πάγο, αφού σουρώσετε και στο τέλος, προσθέστε τζιτζιμπύρα λίγη ακόμα ψιλοκομμένη πιπεριά και bitters. Γαρνίρετε με μία καυτερή πιπεριά, πάνω στα παγάκια.

Nice Melons
Βασισμένο σε ένα μη αλκοολούχο κοκτέιλ, το «Nice Melons» με τη βότκα, το άσπρο βερμούτ, το λιωμένο πεπόνι, το φρέσκο χυμό λεμονιού και το μέλι φυσικά, είναι ό, τι καλύτερο για να δροσίσετε τις καλοκαιρινές σας νύχτες. Απλώς χτυπήστε τα υλικά σας μαζί με πάγο και σερβίρετε σ’ ένα ψηλό και στενό ποτήρι.

clickatlife.gr

Η ωφέλεια που έχει ο άνθρωπος από την μέλισσα είναι ανυπολόγιστης αξίας!


H μέλισσα θεωρείται ένας από τους πολυτιμότερους οργανισμούς στο οικοσύστημα, καθώς αποτελεί τον σημαντικότερο επικονιαστή των φυτών στη φύση. Οι μέλισσες επισκέπτονται τα άνθη για τη συλλογή νέκταρ και γύρης και συγχρόνως επικονιάζουν και συντελούν στη γονιμοποίηση χιλιάδων διαφορετικών φυτών. Η ωφέλεια που έχει ο άνθρωπος από την μέλισσα, λόγω της επικονίασης, είναι ανυπολόγιστης αξίας και υπερβαίνει κατά πολύ την αξία του μελιού και του κεριού που παράγει η μέλισσα.

>Ποιος είναι ο ρόλος της μέλισσας στην επικονίαση των φυτών;

Χωρίς την μέλισσα, το λουλουδάκι της αγγουριάς, της πεπονιάς αλλά και της αμυγδαλιάς και τόσων άλλων φυτών δεν θα μεταμορφώνονταν ποτέ σε αγγουράκι, πεπόνι και αμύγδαλο αντίστοιχα. Η γονιμοποίηση του άνθους για να γίνει καρπός, η επικονίαση δηλαδή, δεν θα μπορούσε να συντελεστεί χωρίς την παρέμβαση της μέλισσας σε αρκετά φυτά που οι καρποί τους αποτελούν προϊόντα διατροφής για τον άνθρωπο. Αν αναλογιστούμε το ρόλο της επικονίασης, στο πλαίσιο της αλυσίδας διατροφής, η μείωση των καλλιεργειών θα σήμαινε και την ανάλογη μείωση της κτηνοτροφικής παραγωγής. Είναι σίγουρο ότι χωρίς τις μέλισσες, στο τέλος, η τροφή που θα έφτανε στο πιάτο μας θα ήταν πολύ πιο περιορισμένη σε είδη διατροφής και πολύ λιγότερη ποσοτικά.

Τι θα γίνει αν εξαφανιστούν οι μέλισσες από τη φύση;

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι πληθυσμοί τις μέλισσας άρχισαν να μειώνονται αισθητά με γρήγορους ρυθμούς τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική και το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Αν οι μέλισσες αφανιστούν, θα αρχίσουν να εξαφανίζονται και σημαντικές φυτικές καλλιέργειες που αποτελούν βασικά είδη διατροφής για τον άνθρωπο. Πέραν των διατροφικών συνεπειών στον άνθρωπο και την αναπόφευκτη επιβάρυνση της υγείας του, η εξαφάνιση των μελισσών θα έχει και καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων, η οικονομική αξία της επικονίασης των μελισσών, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτιμάται πάνω από 250 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Κι ένα μυστικό για τη μείωση των πληθυσμών της μέλισσας

Ο κύριος λόγος μέιωσης των πληθυσμών της μέλισσας, παγκοσμίως, θεωρείται η εκτεταμένη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων υψηλής τοξικότητας στις καλλιέργειες. Τα διασυστηματικά εντομοκτόνα που χρησιμοποιούνται, έχουν την ιδιότητα να κυκλοφορούν σε όλα τα μέρη του φυτού. Έτσι, οι μέλισσες προσλαμβάνοντας τη γύρη και το νέκταρ των λουλουδιών, δηλητηριάζονται, διαταράσσεται το νευρικό τους σύστημα, παραλύουν και πολύ συχνά πεθαίνουν. Επίσης, η παγκόσμια επέκταση της μονοκαλλιέργειας σε συνδιασμό με την παράλληλη μείωση της βιοποικιλότητας συντελούν στη μείωση των πληθυσμών της μέλισσας, καθώς οι μέλισσες για να επιβιώσουν, χρειάζονται να τρέφονται από μία μεγάλη ποικιλία ανθοφόρων φυτών, κατά τη διάρκεια όλου του έτους.

Άρθρο του Κώστα Λιονουδάκη Γεωπόνου Γ.Π.Α. στην ιστοσελίδα http://www.mistikakipou.gr

Ο μύθος λέει πως τέσσερις επίδοξοι κλέφτες από την Κρήτη μπήκαν αρματωμένοι στη σπηλιά όπου γεννήθηκε ο Δίας για να κλέψουν τη γλυκιά ρευστή ουσία, που περιείχε η αμβροσία, το μέλι.

Ο Κελεός, μαζί με τον Λάιο, τον Κέρβερο και τον Αιγώλιο, όλοι τους κάτοικοι της Κρήτης, έφτασαν έξω από τη σπηλιά στην Ίδη (Ψηλορείτης), όπου η Ρέα είχε γεννήσει τον Δία, τον πατέρα των θεών, τον οποίο ανέθρεψε το μέλι από τις μέλισσες της βραχοσπηλιάς. Ο χώρος ήταν ιερός και ως εκ τούτου απαγορεύονταν η είσοδος σε θεούς και θνητούς.


Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου
Κάθε χρόνο, στη γενέθλια ημέρα του θεού, σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία, οι κάτοικοι της περιοχής έβλεπαν μια δυνατή λάμψη, μια φλόγα και την απέδιδαν στο αίμα από τη γέννηση του παιδιού. Πριν μπουν μέσα, οι τέσσερις κλέφτες φόρεσαν ορειχάλκινες μάσκες στο πρόσωπο και πλάκες σε όλο το σώμα για να προστατευθούν από τα τσιμπήματα των μελισσών.

Όταν όμως βρέθηκαν μπροστά στα σπάργανα του βρέφους, οι πλάκες έπεσαν ως δια μαγείας, οι ίδιοι έμειναν γυμνοί και ο Δίας έριξε με δυνατό κρότο κεραυνό που θα τους άφηνε στον τόπο, αν οι Μοίρες και η Θέτιδα δεν του θύμιζαν την ιερότητα του χώρου που έπρεπε να μείνει αμόλυντος.


Ο Δίας ηρέμησε, αλλά τιμώρησε τους τέσσερις νέους μεταμορφώνοντάς τους σε πουλιά: τον Κελεό σε κοράκι, τον Λάιο σε τσίχλα, τον Αιγώλιο σε αετό, τον Κέρβερο στο ομώνυμο στην ελληνική γλώσσα, αλλά αταύτιστο, πουλί.


Κι έτσι, αφού είχαν δει το αίμα του Δία, κατέληξαν ως πουλιά να προμηνύουν θετικούς οιωνούς. Ο μύθος αυτός αποτυπώθηκε με εντυπωσιακό τρόπο σε αττικό αμφορέα, της αρχαϊκής εποχής (περίπου 540 π.Χ.), που βρέθηκε στο Βούλτσι της Ετρουρίας, στη σημερινή κεντρική Ιταλία και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Πρόκειται για έναν μελανόμορφο αμφορέα που εικονίζει τους τέσσερις νέους να έχουν μόλις μπει στη σπηλιά και να προσπαθούν να αποφύγουν τις μέλισσες, χτυπώντας τον αέρα με μεγάλα κλαδιά. Κι ύστερα ήρθε ο Δίας...


Απόσπασμα από το άρθρο του voria.gr | Μαρία Ριτζαλέου

«Αν εξαφανιστούν οι μέλισσες, θα απομείνουν μόνο τέσσερα χρόνια ζωής στην ανθρωπότητα» είχε δηλώσει κάποτε ο Albert Einstein.
Ο υποψήφιος για Όσκαρ Ελβετός σκηνοθέτης Markus Imhoof αναζητά τους λόγους για τους οποίους πεθαίνουν οι μέλισσες σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την επιμονή ενός ντετέκτιβ, ερευνά αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο, από την Καλιφόρνια, την Κίνα και την Αυστραλία. 
Γνωρίζουμε καλλιεργητές αμυγδάλων στην Καλιφόρνια, έναν μελισσοκόμο στην ορεινή Ελβετία, έναν Γερμανό νευρολόγο που ερευνά εγκεφάλους μελισσών, έναν έμπορο γύρης στην Κίνα και επιστήμονες στην Αυστραλία.
Η συγκλονιστική μακροφωτογράφηση των μελισσών κατά την πτήση και μέσα στις κυψέλες τους αποκαλύπτει έναν συναρπαστικό, πολύπλοκο κόσμο σε κρίση.
Η ταινία που καταδεικνύει τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τις μέλισσες, για τη φύση και το μέλλον μας.

Δείτε το εδώ-->

http://www.greekdocumentary.gr/2016/01/more-than-honey.html

Τι είναι η πρόπολη? Πώς φτάνει σε μας? Τι περιέχει? Τι προσφέρει η πρόπολη στην υγεία? Προϊόντα πρόπολης και φαρμακευτικές χρήσεις Δοσολογίες (Εσωτερικη & Εσωτερικη χρηση) ... 



Τι είναι η πρόπολη:
Η πρόπολη δεν είναι τροφή για τις μέλισσες. Τη συλλέγει η μέλισσα από τους οφθαλμούς των φυτών και την επεξεργάζεται, προσθέτοντας κερί και κάποιες ουσίες που εκκρίνει η ίδια. Οι μέλισσες συλλέγουν πρόπολη εδώ κι εκατομμύρια χρόνια για τη χρησιμοποιήσουν ως «σιλικόνη» ή «στόκο» καλύπτοντας ρωγμές και τρύπες, λειαίνοντας επιφάνειες και μειώνοντας το ανοίγματα στη φωλιά τους ώστε να εμποδίσουν την είσοδο εχθρών ή του υπερβολικού κρύου. Τη χρησιμοποιούν επίσης για να απολυμάνουν τα κελιά της κηρήθρας όπου θα μεγαλώσει ο γόνος (τα μωρά τους) και θα αποθηκευτούν το μέλι και η γύρη και στο σφράγισμα των κελιών. Η λέξη πρόπολη «πρό+πόλις», σημαίνει το μέσο υπεράσπισης της πόλης των μελισσών.

Πώς φτάνει σε μας: 
Η πρώτη ύλη της πρόπολης είναι ρητινώδεις εκκρίσεις από τους οφθαλμούς των φυτών κυρίως δέντρων και του φλοιού ορισμένων δέντρων. Οι συλλέκτριες πρόπολης με τα σαγόνια τους μαζεύουν αυτές τις εκκρίσεις αυτές και με τη βοήθεια των δύο πρώτων ζευγών των ποδιών τους τα μεταφέρουν εναλλάξ στα «καλαθάκια» της γύρης στο τρίτο ζεύγος ποδιών. Επιστρέφοντας στην κυψέλη άλλες μέλισσες θα παραλάβουν την πρόπολη και θα προσθέσουν κερί και δικές τους εκκρίσεις και το έτοιμο προϊόν χρησιμοποιείται άμεσα. Ο μελισσοκόμος τοποθετεί ειδική σήτα και αναγκάζει τις μέλισσες να την προπολάρουν ώστε να πάρει καθαρή πρόπολη, την οποία θα διαθέσει είτε ακατέργαστη, είτε σε βάμμα (εκχύλιση σε αιθυλική αλκοόλη).

Τι περιέχει η πρόπολη: 
Περισσότερες από 300 διαφορετικές ουσίες ! Η σύνθεσή της ποικίλλει ανάλογα με τη χλωρίδα της περιοχής από την οποία τη συλλέγουν οι μέλισσες.propoli1 Γενικά η ευρωπαϊκή πρόπολη περιέχει τις παρακάτω κατηγορίες ουσιών: Ρητίνες 45-55% (φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα, τερπένια, κ.α.) Κερί και λιπαρά οξέα 25-35% Αιθέρια έλαια 10% Γύρη 5% (πρωτεΐνες, ελεύθερα αμινοξέα) Άλλες οργανικές ουσίες και μέταλλα 5% (κετόνες, λακτόνες. κινόνες, στεροειδή, βενζοϊκό οξύ και εστέρες, βιταμίνες, σάκχαρα)



Τι προσφέρει η πρόπολη στην υγεία:
Η πρόπολη χρησιμοποιείται για δυο χιλιετίες τουλάχιστον από την παραδοσιακή ιατρική πολλών λαών και, πριν μερικές δεκαετίες, ανακαλύφθηκε εκ νέου από τη δυτική ιατρική και κτηνιατρική. Μεταξύ 1980 και 1995 δημοσιεύτηκαν περισσότερα από 350 επιστημονικά άρθρα για τις ευεργετικές δράσεις της πρόπολης από επιστήμονες 31 χωρών. Πλέον δημοσιεύονται περισσότερα από 300 επιστημονικά άρθρα το χρόνο!

Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την πρόπολη για τις παρακάτω ιδιότητες - δράσεις:

  • Αναισθητικές/αναλγητικές: Για τοπική χρήση σε πληγές, εγκαύματα και ιδίως σε στοματικά έλκη.
  • Αντι- αλλεργικές: Τα φλαβονοειδή της πρόπολης μπλοκάρουν την αλλεργική αντίδραση αναστέλλοντας τη δράση των οξέων που λύουν τα κύτταρα. Ωστόσο, περίπου ένας στους χίλιους ανθρώπους είναι αλλεργικός στην πρόπολη.
  • Αντιβιοτικές και Αντιμυκητιακές, Αντι- ιικές και ανοσοδιεγερτικές: Γνωστή και ως Ρωσική πενικιλίνη, η πρόπολη έχει δράσεις που δεν περιορίζονται στα βακτήρια αλλά καταπολεμά μύκητες ακόμα και ιούς. Η πρόπολη έχει δοκιμαστεί με μεγάλη επιτυχία στην καταπολέμηση ιώσεων ζώων και ανθρώπου. Άλλες μελέτες δείχνουν ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα που παράγει περισσότερα αντισώματα.
  • Αντιφλεγμονώδεις: Σε μια έρευνα που διεξήχθη μεταξύ των καταναλωτών πρόπολης το 1995, σχεδόν το 70% την χρησιμοποιούσε για προβλήματα που είχαν να κάνουν με φλεγμονές (αρθρίτιδα, ρευματισμούς και μυϊκούς πόνους, άσθμα, βρογχίτιδα, έκζεμα και ψωρίαση)
  • Αντιοξειδωτικές: Η πρόπολη εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες που καταστρέφουν τα κύτταρα και τη δομή του DNA προκαλώντας κυτταρικό θάνατο, γήρανση και καρκινογένεση. Η αντιοξειδωτική δράση της πρόπολης είναι πολύ μεγαλύτερη από της βιταμίνης Ε. Είναι γνωστό το πείραμα που διεξήγαγε το 1989 η Σιλεσιανή Ιατρική σχολή της Πολωνίας και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, στο οποίο τα ποντίκια στα οποία έγινε ένεση πρόπολης, πριν και μετά την ακτινοβόληση με ακτίνες γ, επέζησαν και ο αριθμός των λευκοκυττάρων τους επανήλθε στο φυσιολογικό, ενώ τα ποντίκια μάρτυρες (χωρίς προστασία πρόπολης) πέθαναν μέσα σε 12 εβδομάδες.
  • Αντικαρκινικές: Πολλές μελέτες έχουν γίνει που δείχνουν ότι η πρόπολη έχει αντικαρκινική δράση. Η κλινική του Δρ Οσάμου Μιζουκάμι, στο Τόκιο, επί 35 χρόνια κουράρει ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο χρησιμοποιώντας την πρόπολη, ως συμπληρωματική αγωγή, με εξαιρετικά αποτελέσματα όσον αφορά την ποιότητα ζωής των ασθενών, την παράταση του χρόνου επιβίωσης έως και την πλήρη ίαση. Θεωρείται ότι η αντικαρκινική δράση της πρόπολης είναι τόσο προληπτική όσο και θεραπευτική.
  • Αντιδιαβητική: Φαίνεται ότι η πρόπολη μπορεί να ελέγξει τη γλυκόζη αίματος και να ρυθμίσει το μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων του αίματος, οδηγώντας σε μείωση της υπεροξείδωσης των λιπιδίων και εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών σε αρουραίους με διαβήτη. (Fulianq Η. και συνεργάτες, 2005)


Αντενδείξεις:
Η μόνη αντένδειξη είναι η αλλεργία. Αν εμφανιστούν δυσάρεστα συμπτώματα μετά την λήψη πρόπολης (φαγούρα στο στόμα, εξανθήματα, ναυτία, διάρροια) σταματάμε τη λήψη πρόπολης και συμβουλευόμαστε αλλεργιολόγο. Πιο συνηθισμένη είναι η εξ επαφής αλλεργία από πρόπολη στο δέρμα.


Προϊόντα πρόπολης και φαρμακευτικές χρήσεις :

  1. Ακατέργαστη
  2. Σε εκχυλίσματα σε αιθυλική αλκοόλη (βάμμα πρόπολης)
  3. Σε σιρόπι
  4. Σε κάψουλες
  5. Σε παστίλιες για τον πονόλαιμο ή την κακοσμία στόματος
  6. Σε τσίχλες και σε οδοντόπαστες
  7. Σε στοματικά και ρινικά σπρέι
  8. Σε κρέμες κι αλοιφές
  9. Σε σαπούνια και σαμπουάν
Στα φαρμακεία κυκλοφορούν όλα αυτά τα σκευάσματα και πολλά καλλυντικά με πρόπολη. Ελάχιστοι μελισσοκόμοι συλλέγουν και επεξεργάζονται οι ίδιοι την ελληνική πρόπολη που είναι άριστης ποιότητας και έχει μεγάλη ζήτηση.


Δοσολογία: 

Εσωτερική χρήση: 
Στο απλό κρυολόγημα μια ευρέως διαδεδομένη «συνταγή» είναι το μάσημα ακατέργαστης πρόπολης. Μασάμε ένα μπαλάκι μεγέθους ρεβιθιού μέχρι να πάψει να είναι σαν τσίχλα και να αρχίσει να τρίβεται. Τότε το καταπίνουμε. Αυτό το επαναλαμβάνουμε 2-3 φορές τη μέρα αμέσως μόλις νιώσουμε τραχύ και πονεμένο το λαιμό ή κάψιμο στη μύτη. Συνήθως δύο μέρες αρκούν για να φύγει ο πονόλαιμος αλλά και το συνάχι. Το ίδιο ισχύει για άφτρες, ουλίτιδα κλπ. Προληπτικά, για να δυναμώσουμε το ανοσοποιητικό μας, μπορούμε να πίνουμε μέσα σε ένα φλιτζανάκι νερό 25-50 σταγόνες εκχύλισμα πρόπολης σε αιθυλική αλκοόλη, μια φορά τη μέρα, την πρώτη βδομάδα κάθε μήνα, τους μήνες των ιώσεων. Αν αρρωστήσουμε παίρνουμε αυτή την ποσότητα 3 φορές την ημέρα, πάντα μισή ώρα πριν το φαγητό. Για τα παιδιά 3-12 ετών η δόση είναι η μισή. Στα παιδιά που δεν τους αρέσει η γεύση προσθέτουμε τις σταγόνες σε μέλι. Σε παιδιά κάτω των τριών ετών, εγκύους και θηλάζουσες μητέρες πρέπει να ζητείται η σύμφωνη γνώμη του γιατρού. Η πρόπολη δε φαίνεται να αλληλεπιδρά αρνητικά με άλλα φάρμακα, (π.χ. έχει αποδειχθεί πειραματικά ότι αυξάνει την αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών) ωστόσο είναι καλό να ενημερώνουμε το γιατρό μας ότι παίρνουμε πρόπολη γιατί ενημερώνεται και ο ίδιος για τα ευεργετικά αποτελέσματά της. Βοηθάμε έτσι να διαδοθεί η χρήση της και να γίνει ευρύτερα αποδεκτή.

Εξωτερική χρήση: 
Λίγες σταγόνες βάμματος απευθείας σε σπυράκια ή μικροτραύματα, σε μυρμηγκιές και σε όλες τις ιογενείς δερματικές παθήσεις. Λίγες σταγόνες ανακατεμένες με μια κουταλιά γλυκού μέλι για άφτρες ή εγκαύματα και ακμή.

http://www.omse.gr

melomakarona

Τα μελομακάρονα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα γλυκά της ελληνικής παράδοσης, που φτιάχνονται κυρίως τα Χριστούγεννα. Το χαρακτηριστικό τους είναι η γλυκιά γεύση του μελιού και η τραγανή επικάλυψη από καρύδια. Η συνταγή τους περνάει από γενιά σε γενιά, ενώ η διαδικασία παρασκευής τους συνδέεται με την έννοια της φιλοξενίας και της αλληλεγγύης, αφού τα μελομακάρονα συχνά προσφέρονται σε φίλους και συγγενείς ως δείγμα αγάπης και ζεστασιάς.

Για το σιρόπι:

  • 600 ml. νερό
  • 600 gr. ζάχαρη
  • 300 gr. μέλι σκούρο
  • χυμό από μισό λεμόνι
  • 1 ξύλάκι κανέλας
  • 1 φλούδα από λεμόνι

  1. Βράζουμε το νερό με την ζάχαρη, το χυμό φλούδα από λεμόνι και την κανέλα για 4 με 5 λεπτά.
  2. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το μέλι, ανακατεύουμε καλά.
  3. Τα μελομακάρονα τα σιροπιάζουμε όταν είναι ζεστά,  με το σιρόπι κρύο. 

Για το μείγμα:

  •  250 gr. ζάχαρη άχνη
  • 250 ml. νερό
  • 100 ml χυμό πορτοκάλι
  • 250 ml. ελαιόλαδο
  • 250 ml. σπορέλαιο
  • 10 gr. αμμωνία
  • 5 gr. μαγειρική σόδα
  • 30 ml. κονιάκ
  • 30 gr. μέλι
  • Ξύσμα από 2 πορτοκάλια μέτρια
  • 1/2 κ.γ. γαρύφαλλο
  • 2 κ.γ. κανέλα
  • 1 kg αλεύρι γ.ο.χ.
  • 230 gr. σιμιγδάλι ψιλό
  1. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε το ελαιόλαδο, το σπορέλαιο, τη ζάχαρη άχνη, την αμμωνία, το κονιάκ, το μέλι, το ξύσμα, το γαρύφαλλο και την κανέλα. 
  2. Τη σόδα τη διαλύουμε στο χυμό πορτοκαλί και τη ρίχνουμε μέσα στο μπολ με τα υπόλοιπα υλικά.
  3.  Ανακατεύουμε όλα τα υλικά ώστε να αναμιχθούν καλά και να λιώσει η ζάχαρη.
  4. Σε ένα άλλο μπολ ρίχνουμε το σιμιγδάλι και το αλεύρι και τα ανακατεύουμε καλά.
  5. Στο μπόλ με τα υγρά υλικά ρίχνουμε λίγο λίγο το μείγμα σιμιγδάλι - αλεύρι ανακατεύοντας να σχηματιστεί μια ομοιόμορφη ζύμη.
  6.  Πλάθουμε κομμάτια 40 gr. περίπου και τα τοποθετούμε σε ταψί με κάποιο κενό μεταξύ τους.
  7. Τρυπάμε λίγο την επιφάνεια τους, αυτό θα μας βοηθήσει στο καλύτερο σιρόπιασμα.
  8.  Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170ºC στον αέρα, για 30 λεπτά περίπου μέχρι να ροδίσουν.
  9. Όταν τελειώσουν το ψήσιμο και είναι καυτά, τα μεταφέρουμε σε ένα άλλο ταψί και τα περιχύνουμε με το σιρόπι και από τις δύο πλευρές.
  10. Τέλος τα τοποθετούμε σε πιατέλα και τα ρίχνουμε ψιλοκομμένο καρύδι.




Μόλις γεννιόταν το παιδί, η μητέρα του το έπλενε με κρασί, για να πιστοποιήσει αν η κράση του ήταν γερή. Εάν το παιδί ήταν αδύναμο, πέθαινε. Αργότερα ο πατέρας του το πήγαινε στην Λέσχη, το μέρος όπου συνεδρίαζε το κρατικό συμβούλιο των γερόντων, οι οποίοι το εξέταζαν προσεκτικά. Αν εύρισκαν ότι το παιδί ήταν ελαττωματικό ή κακόμορφο, με εντολή των Εφόρων το πέταγαν στον Καιάδα, τον επονομαζόμενο Αποθέτη, μια σχισμή στο βουνό Ταΰγετο.


Μέχρι την ηλικία των επτά ετών, το παιδί μεγάλωνε με την μητέρα του, η οποία δεν χρησιμοποιούσε φασκιά, για να μη παραμορφωθεί το σώμα του, γίνει νευρικό ή πεισματάρικο. Απομάκρυναν δε κάθε τι από κοντά του, το οποίο θα έκανε το παιδί να νιώσει φόβο, να κλάψει ή να αισθανθεί άσχημα. Οι Σπαρτιάτισσες ήταν τόσο φημισμένες, ώστε πολλές πλούσιες οικογένειες τις προσλάμβαναν για την ανατροφή των παιδιών τους, όπως την Σπαρτιάτισσα Αμέλια που ανέθρεψε τον Αθηναίο Αλκιβιάδη. 

Όταν το παιδί συμπλήρωνε τα επτά του χρόνια, η πολιτεία το έπαιρνε από την μητέρα. Μια αυστηρή σε πειθαρχία και στρατιωτικού τύπου κυρίως εκπαίδευση, η ονομαζόμενη Αγωγή, άρχιζε και τελείωνε μετά από δώδεκα χρόνια. Τα αγόρια τα έβαζαν σε μια από τις πολλές ομάδες τις Αγέλες, οι οποίες ήταν υπό την επίβλεψη ενός ηλικιωμένου Σπαρτιάτη. Στα δεκατρία τους χρόνια συμπλήρωναν την εκπαίδευση τους κάτω από την αρχηγία ενός συνετού και γενναίου νέου, τον επονομαζόμενο Είρενα, όλοι υπό την επίβλεψη του Παιδονόμου και εκπαιδεύονταν στην γυμναστική, το τρέξιμο, το πήδημα, το πέταγμα ακοντίου και δίσκου και επίσης μάθαιναν να υποφέρουν στον πόνο και στις κακουχίες, στην πείνα, δίψα, το κρύο, την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Περπατούσαν ξυπόλυτα, πλένονταν στα κρύα νερά του Ευρώτα και ντύνονταν με το ίδιο ένδυμα καλοκαίρι και χειμώνα, που τους έδινε η πολιτεία μια φορά τον χρόνο. Δεν χρησιμοποιούσαν κλινοσκεπάσματα και κοιμόντουσαν πάνω σε καλαμιές και άχυρα, που τα έκοβαν χωρίς μαχαίρια, από τις όχθες του ποταμού Ευρώτα.

Το κύριο φαγητό τους ήταν ο μέλανας ζωμός, αλλά τα ενθάρρυναν να κλέβουν τροφή, για να συμπληρώνουν την ελάχιστη που ελάμβαναν, αν όμως συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω τα τιμωρούσαν. Επίσης έτρωγαν πολύ μέλι. Επί ένα ολόκληρο μήνα, πριν να τελειώσουν τα γυμνάσια, επροπονούντο και έτρωγαν αποκλειστικά μέλι (εξ' ου και μήνας του μέλιτος). Γράμματα μάθαιναν λίγα, ίσα να διαβάζουν και να γράφουν. Τα συμβούλευαν να μη σπαταλούν τις λέξεις, αλλά να μιλάνε επί της ουσίας (Λακωνίζειν). Μάθαιναν επίσης στρατιωτικά ποιήματα και τραγούδια πολεμικά, πώς να χορεύουν, και να απαγγέλλουν αποσπάσματα από τον Όμηρο. Ο κύριος σκοπός της Αγωγής ήταν να πειθαρχήσουν τους νέους.

Μια φορά τον χρόνο τα δοκίμαζαν για την αντοχή τους μπροστά στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, στο παιχνίδι που έκλεβαν τυριά και τα μαστίγωναν αλύπητα.
Ήταν όμως τόσο σκληρή η δοκιμασία του εθίμου, που πολλά πέθαναν στην προσπάθεια τους να αποδειχτούν άξια. Αυτά τα οποία υπέφεραν χωρίς γογγυσμούς και κλάματα, τα στεφάνωναν. Όσον αφορά τα κορίτσια, τα εκπαίδευαν σε ομάδες όπως και τα αγόρια, αλλά όχι με τόση σκληρότητα και αυστηρότητα. Έπαιρναν μέρος σε δημόσιους συναγωνισμούς, όπως αυτά, αλλά η εκπαίδευσή τους τελείωνε μόλις παντρεύονταν. Στην ηλικία των είκοσι ετών, όταν η Αγωγή τελείωνε, άρχιζε η στρατιωτική θητεία του νέου.

Υποχρεωτικά γινότανε μέλος στα κοινά γεύματα (συσσίτια), σε μια ομάδα από δεκαπέντε άτομα περίπου, που ζούσαν και δειπνούσαν μαζί σε δημόσιους καταυλισμούς, μέχρι τα εξήντα τους χρόνια (ένας από τους νόμους του Λυκούργου). Σ' αυτήν την ηλικία των είκοσι ετών, οι περισσότεροι άνδρες και οι γυναίκες, παντρεύονταν.
Στην ηλικία των τριάντα ετών, ώριμοι πια άνδρες, οι Σπαρτιάτες γίνονταν πολίτες με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις. Είχαν δικαίωμα να παίρνουν μέρος στην συνέλευση του λαού (Απέλλα) και να ασκούν δημόσια αξιώματα.

Πηγή

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΕΙΑ

Άργος, Αργολίδας.
Τηλ. 6907 216 729

Νίκαια, Λάρισας.
Τηλ. 6947 737 774


EL 42/2020 πρώην EL 11/601